جراحی واژینوپلاستی (تنگ کردن واژن) چگونه انجام می‌شود؟ فواید+عوارض آن!

واژینوپلاستی(تنگ کردن واژن)چیست؟

 

واژینوپلاستی یا عمل تنگ کردن واژن، یکی از روش‌های پرکاربرد برای بهبود ظاهر و عملکرد واژن است. این روش معمولاً برای ترمیم و سفت کردن کانال واژن پس از زایمان طبیعی، بهبود عوارض بیماری‌های کف لگنی بر روی ساختار واژن و همچنین ایجاد واژن در افراد تراجنس استفاده می‌شود.

 

 

 

مزایا واژینوپلاستی(تنگ کردن واژن):

 

1. بهبود عملکرد جنسی: برای زنانی که به دنبال بهبود عملکرد جنسی پس از زایمان هستند، واژینوپلاستی می‌تواند گزینه‌ای مناسب باشد.

 

2. ترمیم نقایص زایمان: برای زنانی که عوارض شلی واژن پس از زایمان طبیعی را تجربه می‌کنند، واژینوپلاستی به عنوان یک راه حل ترمیمی مؤثر مطرح است.

 

3. افزایش رضایت جنسی: با بهبود ساختار واژن، افزایش رضایت جنسی نیز ممکن است که از آن جمله مزایای این روش است.

معایب واژینوپلاستی(تنگ کردن واژن):

 

1. عوارض و خطرات جراحی: همانند هر جراحی دیگری، واژینوپلاستی نیز خطرات خود را دارد که می‌تواند شامل عفونت‌ها، خونریزی، واکنش‌های آلرژیک، و درد پس از جراحی باشد.

 

2. نتایج نامطلوب: در برخی موارد، نتایج واژینوپلاستی ممکن است با انتظارات فرد مطابقت نداشته باشد و نیاز به تکرار عمل جراحی برای بهبود نتایج پیشنهاد شود.

 

3. زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره: زمان بازگشت به فعالیت‌های روزمره پس از واژینوپلاستی ممکن است متفاوت باشد و به نوع جراحی و شرایط فرد بستگی دارد.

نکات قبل از انجام واژینوپلاستی:

 

قبل از تصمیم‌گیری برای انجام واژینوپلاستی، مهم است که با پزشک متخصص مشورت کرده و اطلاعات کاملی در مورد مزایا، عوارض و نحوه مراقبت‌های پس از جراحی کسب کنید. این مراجعه شامل ارزیابی فیزیکی و آزمایش‌های مورد نیاز برای ارزیابی سلامت شما نیز می‌شود.

 

اجتناب از مصرف سیگار، الکل، و مواد مخدر قبل از عمل جراحی، و اطلاع‌رسانی دقیق به پزشک درباره داروهای مصرفی شیمیایی یا گیاهی نیز از مواردی است که باید به آن‌ها توجه ویژه شود.

 

در نهایت، انتخاب روش مناسب برای واژینوپلاستی به نظرات و توصیه‌های پزشک متخصص و وضعیت خود شخصی بستگی دارد تا به بهترین نتیجه ممکن برسید.

جراحی واژینوپلاستی چگونه انجام می‌شود؟

 

واژینوپلاستی می‌تواند تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام شود، اما بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند آن را تحت بیهوشی عمومی انجام دهند. اگر این جراحی برای ترمیم آسیب واژن پس از زایمان طبیعی انجام شود، مراحل زیر شامل آن می‌شود:

 

1. حذف پوست اضافی داخل واژن: با استفاده از چاقوی جراحی یا لیزر.
2. بخیه زدن بافت شل زیر پوست: استفاده از بخیه‌های قوی برای محکم کردن بافت‌های شل در تمامی نواحی عمقی واژن.
3. بخیه زدن پوست مخاطی: پس از اطمینان از سفت شدن کانال واژن.
4. کاهش اندازه دهانه واژن: برای زیبایی بیشتر و در صورت نیاز به اصلاح پوست خارجی واژن.

 

برای ترمیم نقایص مادرزادی، واژینوپلاستی شامل مراحل زیر است:

 

1. ایجاد یک واژن کاربردی: با برداشتن بافت‌های اضافی یا ساختارهای غیر طبیعی.
2. استفاده از بخیه: برای ترمیم و سفت کردن ساختار جدید واژن.

مدت زمان بهبودی و مراقبت‌های پس از عمل تنگی واژن

 

بهبودی کامل از واژینوپلاستی ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد. در روزهای اولیه کمی درد را تجربه خواهید کرد که با مصرف مسکن‌ها کنترل می‌شود. تا هشت هفته پس از جراحی، استفاده از تامپون و برقراری رابطه جنسی ممنوع است.

 

بسته به میزان سفت کردن کانال واژن، ممکن است به استفاده از دیلاتور نیاز باشد. این دستگاه به بازآموزی عضلات دیواره واژن کمک می‌کند تا عمق و کالیبر مناسب واژن حفظ شود.

مراقبت‌های بعد از واژینوپلاستی شامل موارد زیر است:

 

1. به مدت شش هفته از انجام فعالیت بدنی شدید خودداری کنید.
2. تا سه ماه شنا و دوچرخه‌سواری نکنید.
3. برای اولین ویزیت پزشک بعد از عمل، دوش گرفتن سرپایی مناسب است.
4. برای راحتی بیشتر روی بالش طبی بنشینید.
5. به مدت دو تا سه ماه رابطه جنسی نداشته باشید.
6. در هفته اول روزی یک‌بار از کمپرس آب سرد استفاده کنید.
7. استرس و نگرانی خود را مدیریت کنید.
8. در چهار تا هشت هفته اول انتظار خروج ترشحات و خونریزی واژینال را داشته باشید و به‌جای تامپون، از پدهای بهداشتی استفاده کنید.
9. حداقل یک ماه از مصرف دخانیات خودداری کنید.
10. داروهای مسکن را فقط در شرایط ضروری و با توصیه پزشک مصرف کنید.

 

با رعایت دقیق دستورالعمل‌های پزشک، می‌توانید از خطرات عفونت و خونریزی بیش‌ازحد جلوگیری کنید.

 خطرات و عوارض عمل زیبایی واژن یا واژینوپلاستی

 

همانطور که هر عمل جراحی دارای مزایای برجسته‌ای است، احتمال بروز برخی معایب نیز وجود دارد. واژینوپلاستی از این قاعده مستثنی نیست و ممکن است با خطرات و عوارضی همراه باشد. از جمله خطرات اصلی این عمل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

1. خونریزی
2. عفونت: این عارضه ممکن است با بوی نامطبوع یا افزایش ترشحات واژن ناشی از رشد بیش‌ازحد باکتری‌ها یا قارچ همراه باشد.
3. درد
4. واکنش آلرژیک به مواد بیهوشی
5. ترومبوز ورید عمقی: این مشکل ناشی از تجمع لخته خون در سیاهرگ‌های عمقی است.

 

به طور معمول، این مشکلات موقتی هستند و با مصرف داروهای تجویز شده در چند روز اول پس از عمل کنترل می‌شوند. با این حال، برخی از خانم‌ها ممکن است با عوارض زیر مواجه شوند:

 

1. دیسپارونی یا مقاربت دردناک: این مشکل معمولاً به دلیل باقی‌ماندن جای زخم یا تنگی بیش‌ازحد واژن بروز می‌کند.
2. آسیب به عصب: این عارضه ممکن است در حین جراحی رخ دهد و باعث بروز بی‌حسی موقت یا دائمی در ناحیه واژن شود.
3. تنگی واژن: این یکی از عوارض شایع واژینوپلاستی است و نیاز به ارزیابی دقیق و کالیبر مناسب برداشت بافت اضافی واژن توسط پزشک دارد. این مسئله می‌تواند بر رابطه جنسی و خروج لخته‌های خون در زمان قاعدگی تأثیرات منفی بگذارد.
4. فیستول وزیکوواژینال یا فیستول رکتوواژینال: فیستول وزیکوواژینال بافت غیرطبیعی بین واژن و دستگاه ادراری و فیستول رکتوواژینال زائده غیرطبیعی بین واژن و راست‌روده است. این فیستول‌ها در اثر آسیب به مجرای ادراری یا راست‌روده حین جراحی بروز می‌کنند و ممکن است نیاز به جراحی دیگری برای ترمیم و حذف آن‌ها داشته باشد. اگر جراح مهارت کافی داشته باشد، برداشتن فیستول‌ها خطر زیادی ندارد.

 

با توجه به این عوارض، مهارت و تجربه بالای پزشک متخصص زنان و زایمان در انجام جراحی واژینوپلاستی اهمیت ویژه‌ای دارد. انتخاب یک پزشک با تجربه می‌تواند به کاهش خطرات و افزایش احتمال موفقیت عمل کمک کند.

 چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

 

اگر در روابط جنسی خود متوجه شدید که به دلیل شلی یا افتادگی بافت واژن نمی‌توانید به رضایت کامل دست یابید، بهتر است به فکر ترمیم و تنگ کردن واژن به روش جراحی واژینوپلاستی باشید. پس از انجام این جراحی، لازم است که به مدت یک تا دو جلسه تحت نظر پزشک باشید تا هرگونه خطرات و عوارض جانبی احتمالی کنترل شده یا از بروز آن‌ها جلوگیری شود. در صورت مشاهده علائم زیر، حتماً به دنبال مراقبت‌های فوری پزشکی باشید:

 

– خونریزی شدید: مشاهده پانسمان‌های آغشته به خون می‌تواند نشانه‌ای از خونریزی بیش‌ازحد باشد.

– عفونت: تب یا خروج ترشحات زرد رنگ از محل برش ممکن است نشان‌دهنده عفونت باشد.

– درد غیرقابل‌تحمل: دردی که با داروها و مسکن‌ها تسکین نمی‌یابد.

– لخته شدن خون: علائم ترومبوز ورید عمقی مانند تورم غیرطبیعی در کشاله ران یا ساق پا.

– حالت تهوع و استفراغ مداوم: که باعث کاهش سطح آب و الکترولیت بدن می‌شود.

– بی‌اشتهایی و مشکل در بلع

– تنگی نفس یا مشکل در تنفس

– افزایش ضربان قلب

مراقبت‌های مناسب و پیگیری منظم با پزشک می‌تواند به کاهش عوارض و بهبود سریع‌تر شما کمک کند. همچنین، رعایت توصیه‌های پزشکی و مراقبت‌های پس از عمل نقش بسیار مهمی در تضمین موفقیت و ایمنی این جراحی دارد.