هپاتیت ب چیست:علائم+راه های انتقال+درمان!
هپاتیت ب، به عنوان یک اختلال شدید در کبد که ناشی از ویروس هپاتیت B (HBV) است، شناخته می‌شود. برخی افراد تجربه عفونت هپاتیت B را به صورت مزمن دارند، به این معنی که بیش از شش ماه به طول می‌انجامد. عفونت مزمن هپاتیت B ممکن است خطراتی از جمله نارسایی کبد، سرطان کبد یا سیروز کبدی را افزایش دهد. بسیاری از بزرگسالانی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند، حتی در صورت ظاهر علائم شدید، به طور کامل بهبود می‌یابند. اما نوزادان و کودکان نیز در معرض خطر عفونت مزمن هپاتیت B قرار دارند.
واکسن‌ها به عنوان یکی از روش‌های موثر برای پیشگیری از هپاتیت B شناخته می‌شوند، اما هنوز راه‌های درمان برای عفونت HBV وجود ندارد. در صورت ابتلا، اقدامات پیشگیرانه مهم هستند تا از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری شود. در ادامه، با توضیحاتی درباره هپاتیت B و روش‌های انتقال آن آشنا خواهیم شد. پیشنهاد ما این است که با مشاوره آنلاین یا مراجعه به متخصصان گوارش، کبد و داخلی، به تشخیص و درمان این بیماری بپردازید.
هپاتیت ب چیست؟
بیماری هپاتیت به عنوان یکی از مشکلات مهم سلامتی، در جامعه‌های مختلف مورد توجه است. هپاتیت B یکی از انواع بیماری‌های کبد است که ناشی از ویروس هپاتیت B یا HBV است. این ویروس می‌تواند باعث عفونت و التهاب کبد شود و افراد ممکن است بدون آگاهی از مبتلا بودن، ویروس را به دیگران منتقل کنند. عفونت با HBV ممکن است به صورت حاد ظاهر شود و بدون درمان، به طور خودبه‌خود بهبود یابد. اما در برخی موارد، این عفونت به شکل مزمن تبدیل می‌شود و ممکن است به بیماری‌های جدی مانند سیروز یا سرطان کبد منجر شود.
مشکلات مرتبط با هپاتیت B به‌طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است و به دلیل شیوع جهانی آن، یکی از اولویت‌های سلامتی جهانی محسوب می‌شود. در سال ۲۰۱۵، این بیماری توانسته برای نزدیک به ۸۸۷۰۰۰ نفر در سراسر جهان، منجر به مرگ شود. اما متاسفانه، بسیاری از افراد این عفونت را در ابتدا تشخیص نمی‌دهند زیرا ممکن است بدون داشتن علائم خاص باشد. در صورتی که عفونت در بدن باقی بماند، به شکل مزمن تبدیل می‌شود و ویروس به‌طور پنهانی به کبد آسیب می‌زند، که ممکن است به طور طبیعی از آن برگشت‌پذیر نباشد.
۱. آیا هپاتیت B خطرناک است؟
بله، هپاتیت B به عنوان یک بیماری جدی و خطرناک شناخته می‌شود. این بیماری معمولاً به عنوان یک “عفونت خاموش” توصیف می‌شود، به این معنی که فرد ممکن است بدون اینکه آگاهی داشته باشد، بیماری را به دیگران منتقل کند. بسیاری از افراد مبتلا به این ویروس برای سال‌ها از وجود آن در بدنشان اطلاع ندارند و بدون آگاهی از طریق تماس خونی یا جنسی، ممکن است این بیماری را منتقل کنند.
هپاتیت B به طور تدریجی و در سکوت، مشکلات جدی برای سلامت فرد ایجاد می‌کند و می‌تواند ریسک بیماری‌های کبدی را افزایش دهد. این ویروس بدون اینکه علائم خاصی را نشان دهد، به آرامی در طول سال‌ها به کبد حمله می‌کند. تنها راه تشخیص این بیماری آزمایش خون است.
۲. هپاتیت B چه اندام‌هایی را درگیر می‌کند؟
هپاتیت B یک نوع عفونت کبدی است که ناشی از ویروس هپاتیت B (HBV) است. این بیماری می‌تواند به صورت مزمن برای سلامت کلی بدن و به ویژه کبد، آسیب محکمی وارد کند و ممکن است در نهایت منجر به سیروز کبدی، سرطان کبد و حتی مرگ شود.
۳. بیماران هپاتیت B چقدر عمر می‌کنند؟
این بیماری می‌تواند تا پنجاه سال یا بیشتر در بدن فرد باقی بماند بدون اینکه هیچ علامت یا نشانه‌ای از خود نشان دهد. بیش از ۸۰ درصد از موارد سرطان کبد در سراسر جهان به علت این ویروس است. هر چه فرد سن بیشتری داشته باشد، می‌تواند با این بیماری مبارزه کند. نوزادان و کودکان به طور خاص در خطر ابتلا به عفونت مزمن هستند، اما این عفونت در بزرگسالان نیز قابلیت ایجاد مشکلات را دارد.
از اهمیت بالای رعایت سلامت کبد و مراقبت از خود به منظور مدیریت بهتر هپاتیت B به‌طور کامل آگاه باشید. این بیماری که ممکن است سال‌ها بدون علامت باقی بماند، به کبد آسیب می‌رساند و می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند سیروز و سرطان کبد شود.
علائم هپاتیت B چیست؟
علایم هپاتیت B متفاوت و درجات مختلفی از شدت دارند و معمولاً در یک بازه زمانی حدود ۱ تا ۴ ماه پس از ابتلا به ویروس در بدن ظاهر می‌شوند. برخی از افراد ممکن است تنها دو هفته پس از ابتلا علائم بیماری را تجربه کنند در حالی که برخی دیگر، به ویژه کودکان هیچ علامتی از بیماری را نشان نمی‌دهند. علائم و نشانه‌های هپاتیت B شامل موارد زیر می‌شوند:
– درد شمکی
– تغییر رنگ ادرار به رنگ کدر
– تب
– درد مفاصل
– کاهش اشتها
– حالت تهوع و استفراغ
– خستگی و ضعف
– زرد شدن پوست و سفیدی چشم‌ها
علائم هپاتیت B در کودکان
ویروس هپاتیت B به طور عمده بر کبد تأثیر می‌گذارد و پس از ورود به بدن، به سلول‌های کبدی نفوذ می‌کند. در بسیاری از موارد، مرگ ناگهانی تعداد زیادی از سلول‌های کبدی را می‌کشد و به آسیب رسیدن به کبد یا حتی نارسایی کبدی منجر می‌شود، اما این اتفاق در بیشتر کودکان به وقوع نمی‌پیوندد. به طور عمومی، ویروس به‌طور تدریجی در بدن باقی می‌ماند و کبد را به آرامی تخریب می‌کند که به این حالت ناقل مزمن گفته می‌شود.
علایم هپاتیت B در کودکان معمولاً بین ۲۵ تا ۱۸۰ روز پس از تماس با ویروس ظاهر می‌شوند. این علایم شامل:
– زرد شدن پوست و سفیدی چشم‌ها
– خستگی طولانی مدت
– درد در ناحیه کبد (سمت راست بالا)
– کاهش اشتها
– حالت تهوع
– استفراغ
– درد مفاصل
– تب
– تغییر رنگ ادرار به رنگ تیره و روشنی مدفوع
– خارش گسترده
– کهیر و جوش.
علائم هپاتیت B در بارداری
نوزادانی که از مادر مبتلا به هپاتیت B متولد می‌شوند، اگر در زمان تولد مورد درمان قرار نگیرند، احتمال ابتلا به هپاتیت B مزمن در آنها تا ۹۰ درصد بیشتر از سایر کودکان است. این بیماری به‌طور طبیعی و بدون مشکلی از مادر به نوزاد منتقل می‌شود، سپس نوزاد به‌طور مستقیم در تماس با خون و مایعات بدنی مادر با ویروس هپاتیت B قرار می‌گیرد.
برای پیشگیری از عفونت هپاتیت B در نوزادان، مادران باید آگاهی کامل از وضعیت بیماری خود داشته باشند و اقدامات لازم را برای جلوگیری از انتقال ویروس به نوزادان در زمان زایمان انجام دهند. معمولاً، پزشکان حین زایمان اقدامات پیشگیرانه‌ای مانند تزریق داروهای مناسب به نوزاد انجام می‌دهند تا از انتقال ویروس به طور مستقیم به نوزاد جلوگیری کنند.
ویروس هپاتیت B می‌تواند به راحتی در زمان زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود، اما با تزریق چند دوز آمپول به نوزاد پس از تولد، می‌توان از ابتلا نوزاد به هپاتیت B جلوگیری کرد.
راه‌های انتقال هپاتیت B و علت مبتلا شدن به آن
هپاتیت B چگونه منتقل می‌شود؟ هپاتیت B زمانی قابل‌انتقال است که خون، مایع منی یا هر نوع مایعات بدنی اشخاص مبتلا وارد بدن فرد دیگر شود. عموماً، این انتقال از طریق روش‌های زیر انجام می‌شود:
– زمان زایمان توسط مادر مبتلا به هپاتیت B
– روابط جنسی
– استفاده از وسایل تزریق مشترک یا اشتراک سرنگ
– استفاده از روش‌های غیر بهداشتی برای تتو
– استفاده اشتراکی از وسایل بهداشتی شخصی مانند خمیر دندان و مسواک
– پزشکان و پرسنل درمانی به علت استفاده از روش‌های پزشکی ناامن مانند اشتراک تجهیزات پزشکی و عدم استفاده از وسایل حفاظتی شخصی، همیشه در معرض خطر ابتلا به هپاتیت B هستند. ویروس هپاتیت B همچنین می‌تواند از طریق راه‌های زیر منتقل شود:
– آب یا غذای آلوده (نقل مکتوب هپاتیت B از طریق خوراکی)
– استفاده از اشیای مشترک مانند قاشق و چنگال
– شیردهی
– بغل‌گیری
– بوسه
– تماس دست با دست
– سرفه و عطسه
– نیش حشرات.
این ویروس می‌تواند تا ۷ روز در محیط خارج از بدن انسان زنده بماند و در این بازه مدت، اگر وارد بدن فردی شود که واکسیناسیون نشده است، باعث عفونت و آلودگی آن شخص می‌شود.
اطلاعات هپاتیت B
هپاتیت B چیست؟
هپاتیت B یک نوع عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می‌شود. افرادی که بیشتر در معرض این عفونت قرار می‌گیرند عبارتند از:
– نوزادانی که از مادر مبتلا به HBV متولد می‌شوند.
– شریکان جنسی افراد مبتلا به HBV.
– افرادی که روابط جنسی بدون استفاده از کاندوم دارند یا شریکان جنسی متعددی دارند.
– مردان هم‌جنس‌گرا.
– افراد معتاد به تزریق مواد.
– افرادی که با فردی که به صورت مزمن با HBV عفونت دارد هم‌خانه هستند.
– پرسنل درمانی که در معرض خون یا مایعات بدنی آلوده قرار می‌گیرند.
– بیماران کلیوی که نیاز به دیالیز دارند.
– افراد درمان شیمی درمانی برای سرطان.
– افراد مبتلا به HIV.
– افرادی که در مناطقی با میزان بالایی از ابتلا به HBV زندگی می‌کنند.
– زنان باردار.
چه زمانی باید برای آزمایش هپاتیت B اقدام کنیم؟
افرادی که رابطه جنسی محافظت‌نشده داشته باشند یا از اشیایی مشترک با فرد مبتلا به HBV استفاده کرده باشند باید بلافاصله آزمایش هپاتیت B را انجام دهند. آزمایش خون ممکن است تا ۶۰ تا ۱۵۰ روز طول بکشد تا نتایج آن نشان دهنده وجود عفونت با ویروس HBV شود. بهترین راه برای تشخیص هپاتیت B مشاوره با پزشک است و اگر نیاز باشد، آزمایش‌های مربوطه توسط پزشک تجویز می‌شود.
روش تشخیص هپاتیت B، چه زمانی باید برای آزمایش هپاتیت B اقدام کنیم؟
در صورت شک، پزشک ممکن است برای شما آزمایش خون را تجویز کند. این آزمایش می‌تواند تا ۹ هفته پس از مواجهه با ویروس HBV، عفونت را تشخیص دهد. بر اساس نتایج آزمایش، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که آیا درمان لازم است یا خیر.
آیا هپاتیت B درمان‌پذیر است؟
بیشتر بزرگسالان مبتلا به هپاتیت B، حتی اگر علائم شدیدی داشته باشند، بهبود کامل می‌یابند. اما در نوزادان و کودکان، احتمال بروز نوع مزمن بیشتر است. واکسن‌زدایی می‌تواند از ابتلا به این نوع هپاتیت جلوگیری کند. اما برای کسانی که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده‌اند، در حال حاضر درمانی قطعی وجود ندارد، زیرا داروها نمی‌توانند ویروس‌های مخفی در سلول‌ها را از بین ببرند.
آیا هپاتیت B درمان‌پذیر است؟
در حال حاضر، داروهای ضد ویروسی مانند انتکاویر و تنوفوویر در دسترس هستند که می‌توانند به مدیریت و کنترل هپاتیت B کمک کنند.
۱. درمان قطعی هپاتیت B با داروهای جدید
هنوز هیچ درمان قطعی برای هپاتیت B وجود ندارد، اما داروهای ضد ویروسی مانند انتکاویر و تنوفوویر می‌توانند به مدیریت و کنترل آن کمک کنند.
۲. کی نیاز به واکسن هپاتیت B دارد؟
به‌طور کلی، بهترین راه برای جلوگیری از هپاتیت B در بزرگسالان و کودکان، دریافت واکسن است. برای افرادی که به واکسن هپاتیت B نیاز دارند شامل:
– نوزادان: واکسن معمولاً بعد از تولد، در مدت زمان کوتاهی تزریق می‌شود.
– کودکان و نوجوانان: اگر در دوران نوزادی واکسینه نشده‌اند، در دوران کودکی یا نوجوانی واکسن را دریافت می‌کنند.
– پرسنل مراقبت‌های بهداشتی: به خاطر تماس با خون یا مایعات بدنی، واکسن هپاتیت B را دریافت می‌کنند.
– افراد در معرض خطر: افرادی که رفتارهای پرخطر دارند باید واکسن هپاتیت B دریافت کنند.
درمان‌های خانگی برای هپاتیت B
در حال حاضر درمان‌های خانگی برای این بیماری وجود ندارد. اما از رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، استراحت کافی و اجتناب از مواد مضر می‌توانید بهبودی خود را تسریع دهید. همچنین، انجام آزمایش های لازم و مشاوره با پزشک در مورد واکسن هپاتیت B نیز مفید است.
زمانی که باید به دکتر برای هپاتیت B مراجعه کنید
اگر شما احساس می‌کنید که در معرض ویروس هپاتیت B قرار گرفته‌اید و نمی‌دانید که آیا واکسن آن را دریافت کرده‌اید یا خیر، بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. تزریق آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین طی ۱۲ ساعت اولیه پس از برخورد با ویروس، شما را در برابر ابتلا به این بیماری محافظت می‌کند.
پزشک گوارش و کبد با بررسی سابقه پزشکی شما، علائم و نشانه‌ها و انجام معاینات بالینی، تشخیص اولیه را مشخص می‌کند و سپس آزمایش خون را تجویز می‌کند.
انواع هپاتیت B
هپاتیت B را به دو نوع تقسیم می‌کنیم:
- هپاتیت B حاد: شما تا شش ماه پس از آلودگی اولیه به این ویروس، هپاتیت B حاد دارید. بیشتر افراد از این نوع به ندرت با آسیب کبدی مواجه می‌شوند و بیشتر آنها بهبود می‌یابند. یعنی از هر ۵ نفر بزرگسال مبتلا به HBV، چهار نفر بهبود می‌یابند.
- هپاتیت B مزمن: این نوع هپاتیت B زمانی رخ می‌دهد که ویروس هپاتیت B به‌مدت بیش از شش ماه در خون باقی‌مانده است. تعداد کمی از افراد به هپاتیت B مزمن مبتلا می‌شوند و این بیماری می‌تواند به آسیب کبدی مزمن یا سیروز کبدی منجر شود.
تفاوت هپاتیت B با هپاتیت A و هپاتیت C
هپاتیت B و C هر دو نوعی از هپاتیت هستند که به دو شکل حاد و مزمن وجود دارند. تفاوت اصلی بین این دو نوع هپاتیت در نحوه انتقال بیماری از فردی به فرد دیگر است. هرچند هپاتیت C از طریق روش‌هایی مثل رابطه جنسی انتقال پیدا می‌کند، اما این روش انتقال بسیار نادر است و بیشتر از طریق خون‌آلوده به ویروس در تماس با خون فرد سالم ایجاد می‌شود.
در مقابل، هپاتیت A از طریق تماس دهانی-مدفوع یا مصرف آب یا غذای آلوده انتقال پیدا می‌کند. هپاتیت B ویروسی است که وارد خون فرد می‌شود و اصلی‌ترین راه انتقال آن از طریق تماس مستقیم خون فرد آلوده است.
هپاتیت A نیز همانند هپاتیت B یک نوع عفونت کبدی است، با این تفاوت که هپاتیت B ممکن است در برخی افراد به بیماری مزمن تبدیل شود.
آیا هپاتیت B خطرناک‌تر از دیگر انواع هپاتیت است؟
بله، هپاتیت باعث اختلال در عملکرد کبد می‌شود و تهدید جدی برای سلامتی این ارگان حیاتی بدن است. بین انواع هپاتیت، هپاتیت دلتا یا D به شدت خطرناک‌تر است زیرا به سرعت به بیماری کبدی خطرناک تبدیل می‌شود. هپاتیت B و C نسبت به هپاتیت A به ویژه در حالت مزمن، ممکن است خطرناک‌تر باشند.
عوارض هپاتیت B
عفونت HBV مزمن با عوارض جدی و خطرناکی همراه است که عبارتند از:
- زخم کبدی یا سیروز: التهاب ناشی از عفونت هپاتیت B می‌تواند به سیروز کبدی منجر شود که منجر به اختلال در عملکرد کبد می‌شود.
- سرطان کبد: احتمال ابتلا به سرطان کبد در افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن چند برابر بیشتر است.
- نارسایی کبد: این حالت بیماری، زمانی رخ می‌دهد که کبد نمی‌تواند وظایف اساسی خود را به‌خاطر عفونت HBV انجام دهد. در صورت ابتلا به نارسایی کبد، پیوند کبد برای بقا لازم است.
- بیماری‌های کلیوی یا التهاب عروق خونی: این نیز از جمله عوارض جدی عفونت مزمن هپاتیت B است.
راه‌های پیشگیری از هپاتیت B
بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به هپاتیت B، واکسیناسیون است. دریافت واکسن هپاتیت B در سه یا چهار دوز در طی شش ماه بهترین راه پیشگیری از این بیماری است. افرادی که بهتر است برای واکسیناسیون اقدام کنند شامل نوزادان، کودکان و نوجوانانی هستند که در بدو تولد واکسینه نشده‌اند، افرادی که در مراکز نگهداری افراد معلول و ناتوان کار می‌کنند، پزشکان و کادر درمان، پرستاران و کارکنان اورژانس که با خون سروکار دارند، افراد مبتلا به عفونت جنسی مثل ایدز، مردانی که با همجنس خود ارتباط جنسی دارند، افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند، بیماران کلیوی حاد و پیشرفته!
روش‌های پیشگیری از هپاتیت B:
برای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت B، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:
- استفاده از تجهیزات محافظ در محیط‌های آلوده یا در هنگام انجام عملیات پزشکی اورژانسی.
- اجتناب از استفاده از سرنگ‌های مشترک.
- حفظ رابطه جنسی سالم و امن.
- پاک کردن لکه‌های خونی تازه یا خشک‌شده با استفاده از دستکش.
- مراجعه به دکتر و دنبال کردن راهنمایی‌های دریافتی از وی برای حفظ سلامتی.
عواقب و درمان هپاتیت B:
در برخی افراد، عفونت هپاتیت B به شکل مزمن پیش می‌آید و می‌تواند بیش از شش ماه طول بکشد. این موضوع ممکن است ریسک نارسایی کبدی، سرطان کبد یا سیروز کبدی را افزایش دهد. با این حال، بیشتر بزرگسالانی که به این بیماری مبتلا می‌شوند به‌طور کامل بهبود پیدا می‌کنند حتی اگر علائم و نشانه‌های شدید داشته باشند. همچنین، نوزادان و کودکان هم ممکن است به عفونت هپاتیت B مزمن مبتلا شوند.
واکسیناسیون و روش‌های خانگی:
واکسن ضد هپاتیت B یکی از روش‌های پیشگیری موثر از این بیماری است، با اینکه هنوز راه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. علاوه بر واکسن، رعایت رژیم غذایی سالم، مصرف میوه و سبزیجات، داشتن خواب و استراحت کافی، سبک زندگی سالم و ورزش منظم نیز از جمله روش‌های خانگی می‌باشند که می‌توانند در درمان این بیماری کمک کنند.
خلاصه:
عفونت با ویروس هپاتیت B اغلب به دلیل بهداشت نامناسب رخ می‌دهد، اما با رعایت اصول بهداشتی می‌توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد. واکسیناسیون به عنوان یکی از روش‌های اصلی پیشگیری از عفونت هپاتیت B تأکید می‌شود و نتایج مطلوبی در کاهش انتقال این ویروس به سایرین داشته است. برای مشاوره بیشتر درباره این بیماری و راه‌های پیشگیری و درمان، می‌توانید با فوق‌تخصص گوارش یا دکتر داخلی مشورت کنید.
.
دیدگاهتان را بنویسید